Θέμα: Μεταβολή προς το λειτουργικότερο του πλαισίου ρυθμίσεων οφειλών
Κύριε Υπουργέ,
Με την παρούσα, θέλουμε να φέρουμε στην προσοχή σας ένα θέμα επίκαιρο και σημαντικό το οποίο αφορά σε μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων – μελών μας και εμποδίζει την διευθέτηση των οφειλών τους προς το Δημόσιο και τον ΕΦΚΑ.
Σύμφωνα με το ισχύον πλαίσιο και τις σχετικές εγκύκλιες διατάξεις της ΑΑΔΕ, εάν ένας φορολογούμενος, που έχει ρυθμίσει τις οφειλές του, θελήσει να προεξοφλήσει το ρυθμισμένο υπόλοιπο της οφειλής, υποχρεώνεται να καταβάλει το σύνολο αυτής, συμπεριλαμβανομένων όλων των υπολογισθέντων τόκων ή προσαυξήσεων. Δεν εφαρμόζεται δηλαδή στην περίπτωση της ΑΑΔΕ αυτό που ισχύει για τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα, όπου η προεξόφληση προϋποθέτει μόνο την καταβολή του κεφαλαίου του δανείου, που συμπεριλαμβάνεται στην οφειλή.
Η πρακτική αυτή δημιουργεί λειτουργικό ζήτημα σε όλες τις ισχύουσες δόσεις και ρυθμίσεις που αφορούν στις οφειλές προς τον Δημόσιο χώρο και εάν το πρόβλημα είναι σχετικά μικρό στις πάγιες ρυθμίσεις, έρχεται να γιγαντωθεί στις ρυθμίσεις του εξωδικαστικού μηχανισμού του ν. 4738/2020, συνιστώντας αντικίνητρο πρώτης γραμμής για την συμμετοχή στις διατάξεις του και άρα για την επιτυχία του. Ο λόγος είναι απλός: για ένα τόσο εκτεταμένο διάστημα ρύθμισης με το επιτόκιο που εφαρμόζει το Δημόσιο το οποίο υπερβαίνει σήμερα το 5%, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το τελικό οφειλόμενο ποσό υπερδιπλασιάζεται. Εάν λοιπόν ο οφειλέτης θελήσει να προεξοφλήσει νωρίτερα το υπόλοιπο της οφειλής – κάτι το οποίο θα έπρεπε να το επιζητά το Δημόσιο – καλείται να καταβάλει χρηματικά μεγέθη σημαντικά υψηλότερα της αρχικής – προ ρύθμισης – οφειλής.
Ειδικά για τον εξωδικαστικό μηχανισμό και επειδή έχει νομοθετηθεί από την παρούσα Κυβέρνηση, θεωρούμε ότι το Υπουργείο σας ενδιαφέρεται να λειτουργήσει και να παράξει τα αποτελέσματά του. Ωστόσο, δεν συμβαίνει αυτό, καθότι, σύμφωνα με την ενημέρωση που έχουμε, η «αυξημένη» οφειλή όπως προκύπτει από το τέλος του κύκλου ζωής του μηχανισμού, συνιστά ανασχετικό παράγοντα για τα μέλη μας, ώστε να ολοκληρώσουν και να υποβάλλουν τις αιτήσεις που έχουν επεξεργαστεί, ενώ παράλληλα εμφανίζεται το φαινόμενο να μην δέχονται εκ των υστέρων την διαμορφωμένη από το σύστημα πρόταση ρύθμισης.
Για τους λόγους αυτούς, θεωρούμε ότι, εφόσον υφίσταται η προσήλωση της Κυβέρνησης στην στοχοθέτηση και στην απόδοση όλων των ειδών των ρυθμίσεων που ισχύουν, θα πρέπει, κατά τα πρότυπα του ιδιωτικού τομέα, να μεταβληθεί η σχετική επιβαρυντική παράμετρος, ώστε εφόσον υπάρξουν οι συνθήκες για προεξόφληση, ο οφειλέτης να επιβαρύνεται τελικά μόνο με το βασικό κεφάλαιο της ρυθμισμένης οφειλής του.
Σε αντίθετη περίπτωση, θεωρούμε ότι, η πλειονότητα των ρυθμίσεων δεν θα δουλέψουν και είναι κρίμα γιατί αποτελούν εργαλεία, τα οποία, ειδικά στις δύσκολες εποχές των συνεχόμενων και πολύμορφων κρίσεων, είναι πολύ σημαντικά για την επιβίωση των επιχειρήσεων.
